End This War – Ang Katapusan

Thank you po dahil umabot kayo dito. Kita tayo sa Until He Was Gone.

---

Ang Katapusan

Humagalpak si Mathew sa katatawanan. Nasa loob kami ng canteen ngayon at pinapanood ko silang nag uusap tungkol sa bukambibig na babae ni Koby.

“Alam niyo naman ang taste nun.” Tumawa si Oliver.

Umiling ako at napangisi.

Panay kasi ang pagyayabang ni Koko tungkol sa isang babaeng taga Maynila daw. Makinis, maganda, maputi, matangkad, mahaba at umaalon ang buhok, at higit sa lahat ay nagpapakita daw ng motibo sa kanya. Hindi makapaniwala sina Mathew at Oliver sa kanyang sinasabi kaya ipinangako niyang ipapakilala niyo ito ngayon.

“Guys, ito nga pala si Chesca.” Ngumisi si Koko.

“Sino yan, Koko? Taga kabilang bayan?” Natatawang tanong ni Kathy.

Nilingon ko ang babaeng nasa likod ni Koko. Tingnan natin kung worth it ba ang paglingon ko o walang kwenta. Nagtaas agad ako nang kilay nang nakitang tiningnan niya rin kami isa-isa. Ngumuso ako nang napagtanto na maganda nga itong dala niya. Makinis, mahabang umaalon ang buhok, maganda ang tindig ng mga binti, mapupungay ang mga mata, purmado ang mga kilay at mukhang malambot ang labi. Talaga? May motibo kay Koby Marasigan ang ganito ka gandang babae?

Nagpigil ako ng ngiti nang nakita kong nag second look siya sa akin. Ano? Nagsisisi ka kasi si Koko ang binigyan mo ng motibo at hindi ako? Tumingin ako sa table ng canteen at unti unti itong tinapik sa aking daliri. Nakatitig parin ang babaeng iyon sa akin.

“Hindi, si Chesca ay taga Maynila.” Ani Koko.

“GF mo?” Tanong ni Reese.

Unti-unti kong inangat ang tingin ko. Nakatingin na iyong babae kay Koko. Lumalapit si Koko sa kanya. Kung totoong may gusto siya kay Koko, dapat ay gaganahan siya sa ginagawa niya. Ngunit sa mga nakikita ko ay parang umiilag pa siya.

“Hindi… pa.” Nakangising sambit ni Koko sabay akbay sa babae.

Nilingon agad noong babae ang kamay ni Koko sa kanyang balikat. Mabilisan niya iyong hinawi at kita sa mukha niya ang pandidiring agad ginawang ngisi.

“Ah! Not so fast, Koko.” Aniya.

Tumigil ako sa pagtatapik sa mesa. Alam ko na agad. Hindi niya gusto si Koko. Kung ano man ang dahilan kung bakit niya pinapaniwala si Koko na gusto niya ito ay hindi ko na alam. Basta ay sigurado akong hindi niya gusto si Koko.

“Bakit? Manliligaw muna ako?” Tumaas ang kilay ni Koko.

“Hmmm… Oo.” Medyo may pagdadalawang isip na sinabi noong babae.

“UYYYY! SA WAKAS!!! IN LOVE NA SI KOKO!!!” Sigaw ng mga kaibigan ko.

Hindi ako makapaniwalang nahulog sila sa bitag ng babaeng iyan! Alam ko na ayaw niya kay Koko! Kitang kita ko iyon at di ko maintindihan kung bakit hindi nila makita iyon! Nakikita ko na iba yung pakay niya kay Koko! Alam ko dahil madalas akong makasalamuha ng mga babaeng may ibang motibo din sa akin.

Tumayo agad ako. Hindi ako nanghihinayang o natatakot para kay Koko. Naiirita ako sa babaeng iyon. Chesca ba yung sinabing pangalan? Basta naiirita ako sa kanya! Ke babaeng tao at kay ganda pero ginagamit niya ang mukha niya para mahulog ang mga tao sa bitag niya. That woman is evil.

“Saglit lang, ginugutom ako.” Untag ko.

Tumayo ang lahat dahil sa pagtayo ko.

“Hector, anong kakainin mo?” Malambing na tanong ni Kathy.

Nilingon ko silang lahat. Gusto kong iwasan ang tingin ni Chesca ngunit iyon agad ang natagpuan ng mga mata ko.

“Depende kung anong nakahain.” At agad na akong dumiretso sa canteen para pumili.

Hindi maalis sa isip ko ang babaeng iyon. Chesca. Kaya naman nang nag hapon at nangabayo ako sa buong rancho ay siya ang naging laman ng isip ko. Iyong mga mata niyang mataray at yung pandidiri niya sa kamay ni Koko nang inakbayan siya.

“Hector!” Sigaw ni Koko sa akin nang nadatnan ko sila ng kanyang ama sa mga baka.

“Uy!” Tumango ako at hinaplos ng marahan si Abbadon.

Hinila ko ang kanyang lubid at tumigil siya sa pagtakbo. Pinunasan ni Koko ang kanyang pawis gamit ang kanyang braso at tiningala niya ako. Bababa sana ako nang napagtanto na may kailangan nga pala ako kina Aling Nena.

“Ano? Maganda ba iyong Chesca na ipinakilala ko kanina?” Kumindat siya.

Dinig ko sa boses niya ang pagmamalaki. Hindi ako makangisi kaya imbes na sumang ayon ay taliwas ang sinabi ko.

“Hindi. Hindi ko type ang mga ganun, Koko. Mag ingat ka run. Mukhang manloloko.”

Natatawa akong tinuro ni Koko. “Hector? Halos di makabasag pinggan ang mukha nun! Kita ko? Mala anghel? Tapos sasabihin mo saking manloloko? Tsss.” Umiling siya.

Umiling din ako at tinaas ang kilay. “Bahala ka kung ayaw mong maniwala.”

Tinalikuran niya ako habang tumatawa. Inangat niya iyong mga dayami at nilipat sa kabila. Nakita ko ang suot niyang jersey ko na iniwan ko kay Aling Nena noon. Ipinagkibit balikat ko iyon at pumanhik na sa bahay nina Aling Nena.

“Hiya~ Abbadon!” Tinapik ko ang kabayo at itinali sa kahoy na nasa tabi ng bahay ni Aling Nena.

Papalubog na ang araw at alam kong kanina pa ako hinihintay ng matanda.

“Oh, Hector, nasa mesa na yung binilin ni Carolina sa akin.” Anang matanda na umiinom ng tsaa sa kanyang upuan.

“Salamat, Aling Nena. Bait mo talaga!” Tumawa ako at niyakap siya.

“Aray, itong batang ito!” Tinampal niya ang braso ko.

Tumawa na lang ako. “Ito naman. Naglalambing lang ako!”

Siya ang nagpalaki sa akin. Madalas ko siyang nilalambing noong malakas pa siya at bata pa ako. Kaya naman nakagawian ko ng bumisita sa bahay nila araw-araw. Sa mansyon siya nakatira noon. Pero nang tumanda at hindi na kinaya ang mga gawain ay binigyan na lang siya ni Lola ng bahay dito at pinatira kasama ang anak niyang ranchero din namin.

Dinampot ko ang isag mansanas sa kanyang mesa at kinagat iyon. Tumingin ako sa labas at pinagmasdan ang malawak na maisan.

“May… napapansin ka bang bago sa eskwelahan? Sa bayan, Hector?” Biglaang tanong ni Aling Nena.

Nagkunot ang aking noo. “Wala naman po. Anong bago?”

“Bagong… salta… Bagong… mukha…” Aniya.

Bahagya akong natigilan. Bagong mukha? Ayaw kong isipin pero hindi ko maipagkakaila na may isang taong bago sa paningin ko at kanina ko pa siya iniisip.

“Meron?” Tinitigan ako ng diretso ni Aling Nena. “Francesca Alde?”

Mabilis kong ibinalik ang gumagalang tingin ko kay Aling Nena. “Sino yun?”

“Wala ba’ng Francesca Alde na umaaligid?”

“Frances-ca?” Nag isip pa ako.

Hindi ko alam kung pinag titripan ba ako ni Aling Nena o ano?

“Matanda ba ho-“

“Maganda, makinis, mapupula ang labi, maamo ang mukha, mukhang anghel na bumaba sa langit… Mukhang maamo pero mabangis sa kailaliman.”

Nang binanggit niya ang maganda ay may isa na agad akong naisip. Mabilis kong naidugtong ang pangalan ng babaeng iyon sa sinabing pangalan ni Aling Nena. Francesca o Chesca ba?

“Alde iyon?” Napatanong ako.

“Ah…” Natigilan siya. “Meron pala talaga. Totoo ang naririnig ko sa mga ranchero.”

“Ano pong meron sa kanya?” Napatanong ako.

“Hindi ko makakalimutan ang mukha ni Carolina nang umalis si Francis ng Alegria para lang makipagtanan kasama ng Michelle na iyon! Nasasayangan talaga ako! Ang magkapatid na Alde ay matatalino ay mababait. Si Lucia ang napangasawa ng isa, at si Francis ay napangasawa si Michelle! Ano ba’t bakit ang mga gusto ng Alde ay ang mga babaeng punong puno ng kamunduhan at kasukaban!”

“Oy, oy, Aling Nena. Iyong puso niyo po.” Bahagyan ako humagikhik dahil dirediretso ang sinabi niya dahil sa galit.

Nanliit ang mga mata niya sa akin. “Ang hirap kay Francis ay nakuha niyang magpanggap na gusto niya rin si Lina gayung hindi naman pala. Gayung may iba siyang mahal. Iyon ang ikinagalit ng lola mo, Hector. Iyang mga Alde’ng iyan, hindi talaga mapagkakatiwalaan. Pinagkanulo lang ni Siling ang kanyang anak sa isang Dela Merced para umangat.” Umiling siya at uminom sa kanyang tsaa. “Ang mga Alde, nagkakandarapa talaga pag Dela Merced. Uhaw na uhaw sa Dela Merced. Namamatay pag hindi Dela Merced.”

Kumunot ang noo ko at natulala sa kawalan sa mga sinabi ni Aling Nena. May unti-unti akong napagtanto. Nasa dulo na iyon ng dila ko pero hindi ko mapagtibay.

“Kaya ikaw, Hector, ngayong nalaman kong may babaeng Alde sa kanilang pamamahay, mag ingat ka. Ikaw ang natatanging tagapagmana ng mga Dela Merced. Paniguradong ipagkakanulo iyon ng mga magulang niya sayo. Kung hindi ako nagkakamali. Natatakot na ang mga iyon dahil nagpa survey na ang iyong lola sa mga ari arian ninyo para mailagay na sayong pangalan. Kaya sigurado akong takot ang mga iyon. Kaya pinauwi ang alas nila dito. Kaya umalingasaw sa tainga ko ang pagbabalik ng babaeng Alde na iyon. Ang babaeng maaring ipapaing nila sayo.”

Nalaglag ang panga ko. Hindi ko alam kung paranoid ko masyadong malawak ang imahinasyon ni Aling Nena pero may napagtanto ako! Si Koby Marasigan ang nilalapitan ni Chesca. Ang sabi ni Koko ay una silang nagtagpo sa sentro! Hindi kaya naka jersey ko si Koko kaya inakala niyang si Koko ang Dela Merced?

“Kita ko sa mga mata mo. Hindi mo siya gusto.” Ngumisi ako nang nagtagpo kami ni Chesca.

Sinadya kong magpaiwan sa classroom namin kahit alam kong walang professor para madatnan siya. Ngayon, maiksing shorts ang suot niya at naka longsleeve na kitang kita ang underwear. Seriously? Wala bang ibang damit? Bakit kailangang see through?

“Look, mister… Hindi ko alam kung anong nakikita mo sa mga mata ko pero wala ka naman sigurong pakealam sa akin.” Umirap siya. “Kung sasabihin kong gusto ko siya, edi gusto ko siya.”

Humalukipkip ako at nag iwas ng tingin. Ang daming bumulabog sa isip ko tulad ng bakit ko nakekealam sa mga pinaggagagawa ng Alde’ng ito? Kung inaakit niya si Koko dahil akala niya’y Dela Merced ito edi buti nga sa kanya? Pero bakit naiirita ako? Ako dapat iyong inaakit niya, hindi si Koko! Sakin dapat niya tinatapon ang sarili niya! Ako dapat ang hinahabol niya! Ako! Gusto kong ako! Wala akong pakealam kung aakitin niya lang ako dahil sa Dela Merced ako! Wala akong pakealam kung tulad ng kanyang ama ay aakitin niya ako kahit na may boyfriend siyang di ko alam! Wala akong pake dahil alam kong pag nangyari sa akin ang tulad kay Tita Lina ay hindi ako tutunganga na lang. Babawiin ko kung ano man yung akin!

Nilapit ko ang mukha ko sa kanya. Nakita kong medyo nagulat siya sa ginawa ko.

“Ang taray mo. Bago ka pa nga lang dito.”

“Paanong di ako magtataray sayo? Nangengealam ka! Ano ngayon kung gusto ko yung tao. Bakit? May problema ka ba dun at sino ka ba para makealam?”

Umangat ang labi ko. Hindi ko mapigilan. Bakit kinikilabutan ako sa pagtataas ng boses niya? Bakit bumibilis ang pintig ng puso ko sa galit niya?

“Kasi di ko maintindihan kung bakit sinasabi mong gusto mo siya kahit na kitang kita kong hindi naman.” Panunuya ko.

Naiinis ka diba kasi alam ko? Naiinis ka. Kaya heto at iinisin pa kita lalo! Humakbang ako palayo. Gusto ko yung iritado siya sa akin. Gusto kong pipikit ako mamayang gabi na alam kong naiirita siya sakin at di siya nakakaganti.

“Pakealamero.” Bulong niya.

“Anong sabi mo?” Nilingon ko siya.

“So what if I like him? Mabait naman si Koko. Okay siya para sakin.” Nag taas siya ng isang kilay.

Nagtaas din ako ng kilay, “Tsss.”

Kainis! Mabait? You like him? Nakakaisa parin talaga siya kahit iniinis ko na. Kaya naman ay nang umuwi kami ay hindi ko siya tinantanan.

“Mang Elias, itigil mo ang sasakyan.” Utos ko nang nakita ko siyang naglalakad paalis ng school.

Naglalakad siya? Wala kasing tricycle at kaya siguro naglakad iyon. Kalaunan ay nakita ko siyang nakasalamuha ang isang dayuhan na payat at mukhang hindi mapagkakatiwalaan. Sinugod ko agad. Hindi ko maiwasang makealam. Hindi ko naman ugaling pabayaan ang mga taong nangangailangan.

Ang babae kasing ito may kausap pa sa cellphone kaya ayan at pinagtangkaan ng dayong ito!

“Akala ko ba sasabay ka kay Koko? Ba’t mag isa?” Tinalikuran ko na agad siya pagkatapos kong ibigay sa kanya ang cellphone niyang inagaw ko sa holdaper.

Lintek at nasugatan pa ako. Buti may mga tao sa paligid at agad ko na lang pinaubaya sa kanila ang holdaper na dayong iyon.

“Hector!” Sigaw ni Chesca.

Kinawayan ko lang siya ng patalikod. Kailangan kong hugasan itong sugat ko galing sa kutsilyo ng holdaper na ito. Buti malapit sa gazebo ito kaya doon ko na lang huhugasan ang sugat.

“Hector!” Sigaw ulit niya.

Umangat ang labi ko. Bakit tumitindig ang balahibo ko tuwing naririnig ko ang frustrated niyang tono?

“Ba’t ka sumunod?” Tanong ko habang hinuhugasan ko na iyong sugat ko.

Dinig ko ang hingal niya sa likod ko.

“Para san pa edi mag pasalamat!” Galit niyang sinabi at padabog na nilagay ang bag niya malapit sa sapatos ko.

May hinalukay siya sa loob.

“Ang harsh mo namang magpasalamat.” Natatawa kong sinabi nang di siya nililingon.

Matalim niya akong tinitigan kahit na malaki ang ngisi ko.

Lumuhod siya sa harapan ko at biglaang hinablot ang braso ko. “Akin na nga yan!” Iritado niyang sinabi.

“Ow!” Ininda ko iyong hapdi na naramdaman ko pero di ko mapigilan ang pag guhit ng ngiti sa mukha ko.

“Sorry.” Nag aatubili niyang sinabi saka dinungaw ang sugat ko. “Gagamutin ko na.”

Ngumisi ako habang nakatitig siya sa sugat ko. Galit siya. Kita iyon sa mga mata niyang matatalim ang titig kahit sa sugat ko naman nakatutok. Nakakatuwa siyang tingnan. Ginala ko ang aking paningins a buong katawan niya. Hindi naman ako ignorante sa babaeng ganito, mukhang anghel. Marami na rin naman akong nakilala sa States at sa Maynila. At hindi rin ako yung tipong madadaan sa mukha. Si Kathy at Reese ay parehong maganda pero ngayon lang ako ginugulo ng utak ko. Masyadong magulo na hindi ko siya kayang tingnan ng ganito ka lapit at matagal!

“Dahan-dahan, ah? Hindi naman kaya tuluyan mo ako?” Tumawa ako.

Dadaanin ko lahat sa pang iinis dahil tuwing natatahimik ako, lumalala ang mga iniisip ko. Hector, hindi pwede. Hector, Alde iyan. Hector, gaya ng sabi ni Aling Nena, manloloko iyan. Treachery is buried deep. Kahit na mukha siyang anghel na bumaba sa langit, hindi mo maipagkakaila na may punto si Aling Nena. Lalo na’t kita naman na hindi niya talaga gusto si Koko.

‘Hey, alam mo bang ako ang Dela Merced? Ako dapat yung hinahabol mo, e. Di si Koko Marasigan.’

Kinagat ko ang labi ko at pinigilan ang sarili. Nainitan ako kaya hinubad ko ang damit ko.

“Ba’t ka pa naghubad?” Nakita ko ang panginginig ng paningin niya.

Para bang nagdadalawang isip siya kung titingnan niya ang katawan ko o hindi. Damn it! Dapat pala di ako naghubad! Mas lalo tuloy akong nainitan! Mabilis kong nilihis ang usapan.

“Pahatid po, manong, kina Alde.” Sabi ko sa driver ng tricycle nang napag desisyunan kong ihahatid ko si Chesca.

Kita ko ang titig ng driver sa kanya pabalik sa akin.

“Kina Alde? Ito ba yung pinsan ni Teddy, Hector?” Tanong ng driver.

“Opo, manong.”

Pumasok kaming dalawa.

“Saan ka naman, Hector? Kina Alde din?” Tanong ng driver.

“Hindi po, sa rancho na lang ako.” Nakita kong tumingin si Chesca sa akin kaya kinindatan ko siya.

“Sa rancho ng mga Dela Merced?” Tanong ni Chesca.

Sinagot iyon ng driver, “Walang ibang may rancho dito kundi ang mga Dela Merced. Madalas pagsasaka yung negosyo ng iba.”

“Anong gagawin mo sa rancho, Hector? Magpapastol ng kambing?” Tumawa siya.

Agad kong hinawakan ang braso ko dahil sa paninindig ng balahibo ko. Ano ba itong nangyayari sa akin? Una yung galit niya, ngayon ang tawa niya?

Nanliit ang mga mata ko sa pagtawa niya. “Oo. Anong problema mo dun?”

“Mehehehe. Mehehe. Trabaho mo ba ang pagpapastol?” Humagalpak ulit siya sa tawa.

Kung makapagsalita ang isang ito parang dapat ikahiya ang pagpapastol, ah?

“Oo, bakit? Anong problema mo?”

“Wala lang.”

Ayaw niyang aminin pero alam kong ikakahiya niya ang pagpapastol. Parang ginawa niyang katatawanan ang pagiging ranchero. There it is! The inborn treachery and evil inside her. Pero bakit imbes na husgahan siya ay hindi na siya matanggal sa isip ko.

“Naku, Hector, alam mo naman siguro kung anong meron sa pamilyang iyon, diba?” Tanong ng driver pagkatapos mahatid si Chesca.

Napawi ang ngiti kong di maalis alis kanina pa.

“Baka inaakit ka lang nun dahil Dela Merced ka.”

Wrong. Hindi alam ni Chesca na ako ang Dela Merced kaya si Koko ang inaakit niya. Kung ano man iyong inasta niya kanina, iyon talaga siya. Hindi niya nilihim sa akin ang pagkatao niya dahil ang akala niya kay Koko lang dapat siya magpapanggap.

“Hindi naman.”

Nilingon ako ng driver. “Naku, Hector! Malaking problema ito! Wag kang gumaya sa Tita Carolina mo! ‘Hindi naman’. Alam kong may nakapagsabi na sayo nito… na talagang di mapagkakatiwalaan ang mga Alde, pero gusto ko lang sabihin ulit sayo para tumatak ito sa kokote mo, Hector. Wag mo sanang masamain ito.”

Iyon ang naging bukambibig ng mga tao. Maging ang ama ni Koby ay pinagsabihan na rin ako tungkol dito.

“Hindi ko maintindihan! Bakit ka nila pinagsasabihan tungkol kay Chesca gayung halata naman na sakin siya may gusto.” Naiiritang sinabi ni Koko sa akin.

“Koko, sigurado ka bang may gusto si Chesca sayo.”

Natigilan siya at mukhang nabigo ko. “Hector, baliw ka ba? Hindi mo ba nakikita? Kulang na lag maghubad iyon sa harap ko!”

Nag igting ang panga ko sa sinabi niya.

“Inggit ka lang ata, e. Sinasabi ng lahat na manggagamit siya? Ha! Kung manggagamit siya, dapat ikaw yung hinahabol niya, hindi ako!”

Iritadong iritado ako sa mga sinabi ni Koko! Kaya hinayaan ko siya sa mga paniniwala niya! Tangina niya, bahala siya kung iyon ang tingin niya! Porke’t nagpapahiwatig si Chesca akala niya siya na agad. Makikita mo’t babagsak iyan sa akin. Kung hindi ko man siya makuha dahil Dela Merced ako, pwes makukuha ko siya dahil ako si Hector.

“Alam mo bang nagugustuhan ko ang pagtataray mo?” Sinabi ko isang beses nang tinarayan niya ako.

Umangat ang labi ko nang nakita kong namula siya. Shiiiit! Bakit nagugustuhan ko ito?

“Ha? Anong nagugustuhan ang pagtataray? So ibig mong sabihin gusto mo si Kathy? Mukhang mataray yun!”

Shit! Naghuramentado ang dugo ko. Ramdam ko ang init nito sa pagdaloy sa mga ugat ko. KInagat ko ang nakangisi kong labi.

“Bingi ka ba? Sabi ko ‘pagtataray mo’. Hindi pagtataray niya.”

Oo na’t nagdiriwang ako dahil sa sinabi niya. Tunog selos kasi.

“W-Wag mo nga akong bolahin!” Pagalit niyang sinabi.

Tinitigan ko siya at nakita kong umirap siya sa akin. Hindi ko na napigilan ang ngiti ko.

“Sige pa, Chesca, magtaray ka pa. Mamaya agawin kita sa kanya.”

Damn right, this girl is going to be mine! Dela Merced ka diba? Iyon ang gusto mo diba? Sakin ka… Akin ka dapat at hindi sa taong inakala mo! I’ll do anything mabaling lang ang atensyon mo sakin. Kung sabihin ko sayo ngayon na ako ang Dela Merced, hindi ba tatakbo ka patungo sakin?

Nagulantang ang mundo ko nang tinanggihan niya si Koko isang araw. Alam kong sa ngayon, kilala niya na kung sino ako. Alam kong napagtanto niya na ako ang Dela Merced. Kaya mas lalong tumitindi ang hinala ko na totoo ang mga akusa nina Aling Nena sa kanya! Nagkagulo at tinaboy siya ng mga kaibigan namin!

“Respetuhin mo, Koko. Alam ko. I’m sorry kung pinaasa kita pero akala ko biruan lang yun lahat. Hindi ko alam na seseryosohin mo. At ngayon ayoko na!”

Nanginig ang sistema ko. Oo gusto ko siya. Oo na’t nahuhumaling ako sa kanya pero hindi ko maitanggi na pagkakamali itong ginagawa niya. Binabawi niya ngayon kasi alam niyang ako at hindi si Koko ang Dela Merced.

“Chesca, nagpapakipot ka lang.” Sigaw ni Koko.

“Hindi ako nagpapakipot. Hindi ko kayang ibigay sayo ang gusto mo dahil hindi kita gusto.” Singhal naman ni Chesca. “Isang linggo pa lang, Koko. Don’t tell me you’re already in love with me.”

Namilog ang mga mata ko sa sinabi ni Chesca. Ano ang batayan ng pagkakahulog? May oras ba? Kailangan bang umabot ng ilang taon? Hindi ko alam kasi hindi ko pa naman iyon nararanasan. Ngayon pa lang ako nahumaling sa babae ng ganito!

“Nagmamaganda naman masyado.”

“Karmahin sana.”

“Sino ba siya? Alde? May pinsan pala si Teddy na babae? Akala ko yung Craig lang.”

“Ang laki ng ulo. Porket taga Maynila feeling agad na kayang paikutin ang mga taga probinsya.”

Pinaulanan siya ng mga nakakaabusong mga linya. Kita ko ang hindi niya paglaban sa mga ito. Nakinig lang siya kahit bakas sa mukha ang galit at pagka irita.

“Tumigil nga kayo!” Sigaw kong umalingawngaw at nagpatigil sa kanila.

Ni dribble ko ang bola at unti unting lumapit kay Chesca. Nanginginig siya sa lahat ng mga tinanggap niyang salita kay Koko at sa mga kaibigan namin.

“Hector! Wag kang lumapit sa Chesca na yan! Baka mamaya, tayo naman ang maloko niyan! Kapal ng mukha. Porket Alde. Papalubog na ang negosyo niyo oy, kaya wag kang feeling.” Sabi ni Kathy.

I know, Kath. But you shut your mouth coz this is my girl you are talkig about.

“Shut up, Kathy!” Sigaw ko.

May masamang sinabi pa si Koko bago naiiyak at umalis si Chesca. Gusto ko siyang habulin pero magulo ang isipan ko ngayon. Gusto ko siya pero bawal sa akin ang isang Alde. Tanginang nahuhumaling ako sa kanya pero kailangan ko siyang layuan! Para akong isang insektong nahuhumaling sa init ng apoy, kahit alam kong pagmasyado na akong malapit, mamamatay ako, lalapit parin ako. Stubborn, yes. Too stubborn.

Masarap ang bawal. Sobrang sarap kaya masyado akong nahuhumaling dito.

“MAMATAY SANA ANG MGA LALAKI!” Nadatnan ko siyang nagpapaulan sa kalsada at sumisigaw nito.

May bag siya sa likuran at mukhang kanina pa siya dito dahil basang basa na siya at nanginginig pa ang mga balikat. Anong nangyari sa kanya? Ibinaling ko si Abbadon sa kanya at pinatakbo patungo roon.

“Mamatay ka!” Sumigaw siya at pumikit.

Nang nakalapit na ako at nakita niya na ako ay umiling siya at nag iwas ng tingin. Para bang naiinis siya sa presensya ko. Lumakas pa lalo ang ulan. Malamig pero nasanay na rin ang katawan ko dahil madalas ko itong ginagawa. Nakita kong gumala ang paningin niya sa katawan ko. Inantay kong iangat niya ang mata niya sa mga mata ko at pinagtaasan ko siya ng kilay.

“Ano? Uuwi ako sa amin!” Untag niya sa nagtatanong kong mukha.

Ngumuso ako. “Bakit ka nagpapaulan? At saan ka galing?”

“Tss. Anong pake mo?” Matapang niyang sagot.

Wala pang nakakasagot niyan sa akin lalo na pagseryoso ang tanong ko. Ang babaeng ‘to, mapangahas talaga! Nakababa na ako sa kay Abbadon dahil alam kong sa tono niya ay kailangan kong gamitan ng puwersa.

“Chesca!” Tumaas ang tono ng boses ko.

“ANO? Lubayan mo nga ako!” Ginawa ko itong hudyat para higitin siya at iharap sakin.

Huli ka! Di kita papakawalan ngayon.

“Tigilan mo ako, Hector.” Sabay hawi sa kamay ko.

At sa unang pagkakataon sa buhay ko, tinalikuran ako ng isang babae. Kahit na dayo ay hindi ako kailanman tinalikuran. HIndi ako makakapayag. Hinigit ko siya at nairita niya akong hinarap.

Nalaglag ang panga ko nang nakita kong bakat na bakat ang kanyang kaluluwa sa kanyang basang damit. Naiirita ako. Gusto ko siyang titigan ngunit naiirita ako dahil alam kong maaring di lang ako ang makakakita sa kanya na ganito kung papabayaan ko siya rito. Naiirita ako dahil ayaw ko na dapat ngunit isang titig ko lang sa kanya, bumabalik ulit ako. Huminga ako ng malalim at tiningnan siyang mabuti. Basa lahat. Basa ang kanyang buhok, kanyang mukha, kanyang damit. Damn ang damit! Kitang kita ko ang nipis ng kanyang katawan. Sobrang nipis na para bang hindi siya kumakain. Kitang kita ko ang panginginig nito sa lamig ng ulan. Kung yayakapin ko ba siya, madudurog kaya siya? Ang mga labi niya? May nakahalik na kaya? Mukha itong malambot, talaga bang malambot ito? Kung ikukulong ko siya sa maiinit kong bisig, mapapaso kaya siya? How would she moan and sigh when I kiss her? DAMN IT! Stop your thoughts, Hector! This is insane!

Pumikit ako sa gilid at napamura ng malutong.

“Minumura mo ba ako?” Tanong niya.

Kinuha ko ang t-shirt sa gilid ni Abbadon. Basa ito pero hindi ko mapigilang di ibigay sa kanya. Dahil gusto ko siyang tulungan pero paano ko siya matutulungan kung tuwing tinitignan ko siya ay nayayanig ang sistema ko?

“PWEDE BA! KITANG KITA KO DITO ANG PULA MONG BRA!” Sigaw ko dahil ayaw niyang tanggapin ang t-shirt.

Napatalon siya sa gulat sa sigaw ko. Oh Shit! Pinilig ko ang ulo ko. Gusto ko siyang yakapin na lang ng mahigpit at dalhin sa bahay para daluhan. Mapapaso ba siya pag ikinulong ko siya sa bisig ko? Pipiglas ba siya pag sinabi kong gusto ko siya at wala akong pakealam sa mga apelyido namin? Kasi alam kong hindi niya ako inaakit. Alam kong hindi ang apelyido ko ang habol niya. Alam kong kung ano itong ipinapakita niya sakin ngayon ay ito ang tunay na siya. Wala akong pakealam sa sabihin ng ibang tao. Kung kailangan kong magbulagbulagan at magbingibingihan gagawin ko. Dahil alam kong kung tunay na inaakit niya lang ako para sa lupa namin ay hindi siya ganito umasta. Baka sa oras na akitin niya ako ay talagang ibibigay ko na sa kanya ang buong rancho. Tangina ngayon lang ako nakaramdam ng ganito.

Kaya simula noon ay siya na ang naging laman ng araw-araw ko. At gusto kong malaman iyon ng lahat dahil alam kong mainit ang dugo nila kay Chesca. Gusto kong protektahan siya gamit ang pangalan ko.

“Hector, madalas ang gusto mo at ang dapat mong iwasan ay parehong bagay lang. Payo ko sayo, iwasan mo na lang para hindi ka na magkaproblema pa. Una pa lang iyan. Unang pag ibig, kaya wag mo masyadong seryosohin.” Ani Aling Nena.

“Hindi na po ako makakaramdam ng ganito sa ibang babae. Pakiramdam ko sa kanya lang. Kaya wala akong pakealam kung anong mangyari Aling Nena.”

Lahat ng tao sa rancho ay ganoon ang iniisip. At lagi kong sinasabi na gusto ko si Chesca at wala na silang magagawa. Oo nga’t may konting kaba sa puso ko, pero mahirap talaga pag puso ang kalaban. Laging nasusunod.

“Tapos na akong magpaliwanag. Nalaman mo na ang lahat. May plano ako na akitin ang tagapagmana noon. Yun na yun. Diba?” Aniya isang gabi nang nagkaliwanagan kami.

Alam ko na ito pero mahirap palang tanggapin pag inamin niya na.

Ako. Hindi ko pa nalalaman ang lahat. Ngayon, isang tanong, isang sagot, Chesca Alde. Ginamit mo ba ako? Dahil ako ang tunay na Dela Merced? Ginamit mo ba ako?”

“Hindi mo ba ako narinig? Sabi ko, hindi ko na kayang ulitin! Lumubog na kung lumubog hindi ako manggagamit ng tao! Kung ginamit kita, sana sinagot na kita agad at hindi na ako nagpaligaw sayo! Sana ngayon ay tayo na at hindi na kita tinarayan pa!” Inirapan niya ako pagkasabi niya noon.

Siniil ko siya ng halik. Doon ko napagtanto na matagal ko ng ibinuhos ang lahat sa kanya. Na simula pa lang, kahit na may kaonting pagdududa ako sa kanya ay ibinigay ko parin ang buong tiwala ko. This cannot fail me. Hindi maari. Dahil walang matitira sakin pag lolokohin niya ako.

“Wala akong pakealam sa lupa ninyo. Hindi ko aangkinin iyon. Ikaw, Chesca, ikaw ang gusto kong maging akin.”

Kaya naman nang inihatid ko siya sa bahay nila noong kami na at nakita ko siyang lumabas nang di nagpapaalam sa akin, nabaliw agad ako. Oo. Pero hindi diba? Hindi niya ako niloloko! Hindi pwedeng lokohin niya ako dahil gaya ng sabi ko, walang matitira sakin!

Sinundan ko siya at nakita kong pumunta siya sa gazebo. Damn it! Anong meron at bakit doon siya pumunta? Uminit ang pisngi ko sa galit nang nakita kong may lalaking naghihintay doon. Malayo ako kaya hindi ko dinig ang pinag usapan nila. Sino ang lalaking iyon?

Bumuhos sa akin ang alaala kay Tita Lina at kay Tito Francis. Ang alam ko ay may ibang mahal si Tito Francis nang pinaniwala niya si Tita Lina na mahal niya ito. Nang di niya na kaya ay doon niya lang siniwalat na may iba siya at nakipagtanan na lang agad siya sa babaeng mahal niya! Is it… happening again? For us? At ako ang nasa sitwasyon ni Tita Lina? Umibig pero ginamit lang?

Nagtagpo ang labi nila. Kitang kita ko ang pagiging pamilyar nila sa isa’t-isa. Para bang hindi ito ang unang pagkakataong nagkahalikan silang dalawa. Para bang matagal na nila itong ginagawa at palagi!? SHIT! PUTANG INA! The sight makes me want to vomit! Hinalikan ko rin ang mga labing iyan! Kanina! Hinalikan ko siya! Pero heto siya at nagpapahalik sa isang llaaking hindi ko kilala!

“No… You still love me. Bakit ka umiiyak kung ganun?” Umalingawngaw ang sigaw ng lalaki pagkatapos ng mainit nilang halikan.

Nag igting ang bagang ko at nagdilim ang paningin ko. Walang pumasok na eksplenasyon sa utak ko. All I know is that she cheated on me… That it’s happening again! Na iiwan ulit ng isang Alde ang isang Dela Merced and I won’t let that happen! Ako ang mang iiwan dito! Ako! Hindi siya! Hindi na mauulit pa iyong noon!

“So… Totoo pala yun?” Panimula ko nang sa wakas ay nakarating ako sa likod nila.

Mabilis akong hinarap ni Chesca. Nakita ko ang lumuluhang mga mata niya. Pinipiga ang puso ko. Hindi ko kayang makita siyang umiiyak. Gusto kong punasan ang bawat luha na lumandas sa mga mata niya pero kung ang kapalit ng pagpunas ko sa luha niya ay ang pasakit para sa akin ay hindi ko iyon matatanggap.

“Hector!” Sigaw niya.

“Diyan ka lang at hindi ko kailangan ang babaeng tulad mo!”

“Oh my God! Wag kang maniwala sa kanya! Ikaw ang mahal ko-“

“SHUT UP, FRANCESCA! Kung mahal mo ako, ba’t ka naglihim, ha?” Mariin kong sinabi. “Kung mahal mo ako, ba’t nandito ka ngayon at nakikipagkita sa kanya? HA?”

Dahil kung totoong mahal niya ako, hinding hindi niya ako lolokohin. Kahit ilang beses niyang sabihin na mahal niya ako, pero kung kaya niya akong lokohin, hindi niya ako mahal.

“Simple lang, dude, mahal niya ako. Ako yung tunay dito. Ako ang nauna.” At sumawsaw pa ang lalaking ito!

Umiling ako. “Talagang ikaw ang nauna? Sigurado ka ba diyan? Mas mahal nito ang lupa nila kesa sayo, eh. “Mas mahal niya ang pera kesa sayo kasi ako yung inuna niya, diba? Iniwan ka ba?”

Naiirita ako. Gusto kong patas kaming dalawa. Kung hindi kami ni Chesca ang magkakatuluyan, hindi rin sila pwedeng magkatuluyan! Tangina kung di ko siya maangkin, walang mang aangkin sa kanya!

“You are nothing but a whore, Alde.” Utas ko sa galit ko sa kanya.

Agad lumubog ang puso ko nang nakita ko ang pag awang ng kanyang bibig.

“Ano pa? Sige pa! Ubusin mo pa yung kasinungalingan mo, Chesca. Alam ko eh… Alam ko nung una pero nag bulagbulagan ako dahil nagustuhan kita! Pero ngayon?” Tumawa ako dahil nababaliw na ata ako. “You are just my first. Hindi ikaw ang magiging last ko. Let’s just say… ‘experience’ ka lang…” Sabi ko at nakita ko ang pagkabigo sa kanyang mukha nang talikuran ko siya.

Ilang hakbang pa lang ang nagagawa ko ay namuo na ang luha sa gilid ng mga mata ko. Nanginig ang binti ko dahil alam nitong hindi ko kayang palayain siya, hindi ko kayang pinapalaya niya ako. Hindi ko siya kayang talikuran at iwan. That I still love her. That I’ll forgive her for anything and yes, I will forgive her for this.

Nilingon ko siya para daluhan pero nahuli na ako. May dumalo na sa kanya at hindi ko makakaya na makita siyang may iba. Hindi ko kayang may humahawak sa kanyang ibang kamay. At kailangan kong matuto. This love is overwhelming and crazy. Nakakatakot! Dahil guguho ang mundo ko sa oras na makita ko siyang may iba. At dapat hindi ganun. Dapat kaya kong tanggapin. I need to learn things… At pag papabayaan ko ang sarili ko sa kanya ngayon, baka mawala ko na ng tuluyan ang sarili ko.

“Mas lalong bumaba ang tingin ko sayo.” Pumikit ako at lumayo na lang sa kanya.

Bawat paghakbang ko palayo ay mas lalo kong napagtatanto na hindi lang siya ang iniwan ko doon, kundi pati ang puso ko, ang buong pagkatao ko. Pero alam kong kailangan kong matuto. Na siya ang una ko at maaring hindi siya ang magiging huli. Na sa mundong ito, sa mga libro lang iyong una at huli, dahil dadating ang araw na mabubuwag kayong dalawa. Dahil sa ibang tao, dahil sa mga sitwasyon, dahil sa mga desisyon. Kailangan ko iyong tanggapin.

“Hector, hindi maganda iyong ginawa mo kay Chesca.” Ani Tita Lina.

Oo! Alam ko! At hindi niyo na kailangang ipamukha sa akin iyon!

“Hector, talaga bang aalis ka?”

“Tita,” Natigilan ako sa pag iimpake. “Sa Maynila, malawak ang oppotunidad. Gusto ko pong mag expand ang rancho. Gusto kong may mag invest na mga business bukod sa mga investors natin ngayon. Gusto ko po yung inaatupag na lang muna ang future at hindi iyong ibang… bagay…”

Kinagat ko ang labi ko at bumaling sa maleta ko.

“Pero Hector, paano si Chesca? Si Mama? Mabibigo iyon. Nasa Maynila si Mama ngayon at ngayon mo pa naisipang magdesisyon?”

“Tita, magkikita na lang kami ni Lola sa Maynila at doon ko ipapaliwanag sa kanya ang lahat ng gusto kong mangyari. Para din naman ito sa rancho.”

Ginawa kong dahilan ang rancho dahil sa kagustuhan kong umalis doon.

“Hector, sigurado ka ba? Kita ko ang relasyon niyo ni Chesca. Ayaw ko sanang maniwala na totohanan iyong naramdaman niya sayo dahil sa mga sinasabi ng ibang tao pero ako mismo ang nakasaksi sa inyong dalawa. Ngayon ka pa ba magdududa?” Sabi ni Mang Elias habang tinutulungan ako sa mga maleta.

Umiling ako. “Buo na po ang desisyon ko.”

Bago ako umalis ay dumaan muna ako kina Harvey. Hindi ko alam kung bakit pero kailangan ko ang tulong nila. Alam ko na pag iinitan si Chesca dahil sa pag alis ko. Naabutan ko silang nagbabasketball ni Mathew sa court nina Harvey. Tumigil silang dalawa nang nakita ako sa likod na nakapamulsa.

“Hector!” Tinapik ni Mathew ang likod ko.

Pinasadahan niya ako ng tingin. Hindi ako ngumisi o gumalaw.

“Harvey…” Sabay baling ko sa likod ni Mathew kung saan naroon si Harvey na pinapaikot ang bola sa kanyang daliri.

“Saan lakad natin?” Natatawang sinabi ni Mathew.

“Mag Ma-Maynila ako.”

“HA? Sasama ka kay Oliver?” Napatanong si Mathew.

“Iiwan mo si Chesca?” Iyon naman ang tanong ni Harvey.

Hindi ako sumagot. Diretso ang tingin ko sa kanya.

“Iiwan mo si Chesca, Hector?” Mariin niyang tinanong ulit.

“Hindi. Lilinawin ko, hindi ko iiwan si Chesca. Kung ano ang pag aari ko, iyon ay akin parin. Nandito ako para magpaalam sa inyo. At pinagkakatiwalaan ko kayong dalawa. Sana ay habang wala ako, protektahan ninyo si Chesca. Alagaan niyo siya-“

“So? Mas gusto mong kami ang mag alaga sa kanya kesa ikaw, ganun ba iyon Hector?” Medyo marahas na tanong ni Harvey

Kumunot ang noo ko at nag igting ang panga ko.

“Kung ako lang rin naman ang mag aalaga sa kanya, edi gagawin ko na siyang akin!”

Nanginig ang kamao ko at agad dumiretso sa mukha niya.

“Uy! Easy! Tama na!” Pumagitna si Mathew pero huli na ang lahat. Nasuntok ko na si Harvey.

“Subukan mo at magkakamatayan tayo.”

“Ang hirap sayo, Hector, inaangkin mo kahit na hindi mo pinapanindigan!” Sigaw ni Harvey habang hinahawakan ang kanyang mukha.

“Pupunta akong Maynila para magpalamig! Para protektahan si Chesca! Bibilhin ko ang lupa nila atsaka ako kikilos! For once, I don’t wanna be impulsive!”

“Ewan ko sayo, Hector, pero sa oras na umalis ka, para sakin, Chesca’s free. At pwede ko siyang angkinin kung gusto ko!” Sigaw niya at tinalikuran ako.

Nagngingitngit ako sa galit habang iniisip buong byahe ang sinabi ni Harvey. Hindi ko maaasahan ang isang iyon! Naiirita ako! Nabubwisit! Paano ako mapapanatag?

“Hello, Knoxx.”

“Oh? Anong karangalan ito at napatawag ang isang Hector Dela Merced sa akin?” Tumatawa siya pero hindi ako natutuwa.

“Paalis ako ng Alegria. Baka anim na buwan pa bago ako bumalik. Paki bantayan si Chesca.”

“Oh? Ba’t di ikaw ang magbantay sa reyna mo? Bakit kailangang ibang tao?”

“Just do it, Knoxx!”

Iritado ako. Wala akong mapagkakatiwalaan sa mga kaibigan ko. Gusto ko ay yung mabantayan si Chesca nang nirerespeto parin ako. Ayoko ng pinopormahan siya. Nagseselos ako! Tangina! Tatagal kaya ako ng Maynila?

Oo. Hindi ako makapaniwalang nagtagal ako! Nagawa ko lahat para makapag libang ako! Nag bar, nakisalamuha sa ibang tao, at kung anu ano pa.

“Hector, dalhin mo naman kami ng Alegria.” Sabi ng mga babaeng kilala ko.

Ngumisi na lang ako at umiling.

Sa oras na makaapak ako sa Alegria, baka di na ako aalis doon nang di siya nakakasama.

“So… today… nag punta siya sa school at umuwi. Iyon lang Hector.” Tumatawang sinabi ni Knoxx.

“Okay. Yun lang ba talaga?”

“O? Bakit? Baka gusto mong pumasok ako sa buhay niya para malaman ko pati ang mga iniisip niya?”

“Shut up, Knoxx!”

Humagalpak siya sa tawa. “Basta yung pabor na hinihingi ko. Don’t forget.”

Umiiling ako habang umiinom sa isang bar. Mag isa ako at kanina pa ako dito. Tinititigan ko lang ang inumin ko at hinihintay malusaw ang ice bago ko nilalagok.

“To really love a woman, to understand her

You gotta know her deep inside

Hear every thought, see every dream

An’ give her wings when she wants to fly

Then when you find yourself lyin’ helpless in her arms

You know you really love a woman…”

Tulala ako at umalingawngaw ang kantang ito sa buong bar. Damn it! Bakit ko siya pinakawalan? Mahal ko siya at pinapatawad ko siya sa mga pagkakamali niya? At di ko matanggap na marami akong nasabing masasakit na salita sa kanya.

“Hey there, handsome.” May biglang umupo sa tabi ko na babaeng nakaitim.

Pinasadahan ko siya ng tingin. Kilala ko ito, ah? Ito iyong pinag uusapan nina Oliver na taga kabilang school daw. Halata sa mukha niya ang pagiging foreign. May konting freckles pero over all maganda talaga. Matangos ang ilong, malalim ang mga mata, kulay brown ang buhok, maputi, matangkad, at mabango.

Ngumisi ako dahil ang tanging naaalala ko ay si Chesca. Francesca damn Alde!

“Hi.” Walang gana kong sinabi.

“Kilala kita, ah? Ikaw iyong sikat na player at transferee. My name is Amanda Myers.” Ngumisi siya at naglahad ng kamay.

Tumango ako at tinanggap iyon.

“You are Hector Dela Merced, right?”

“Yup!” Sabi ko.

“Sabi nila suplado ka raw. Masungit at suplado. Is that true?” Humagikhik siya. A very girly laugh at that.

“Medyo.” Ngumisi ako.

“Bakit?” Sabay landas ng kanyang daliri sa braso ko.

Pumikit ako at nakikita ko si Chesca na ginagawa iyon sa akin. Tangina! Miss na miss ko na siya ng sobra sobra! Gustong gusto ko na siyang yakapin at iuwi sa akin! Gusto ko siyang balikan at wag ng pakawalan. Nakikita ko na na papaliguan niya ako ng sampal at iiyak siya. Parang kinukurot ang puso ko habang iniisip na iiyak siya at mananampal, pipiglas sa bawat paghigit ko at sasaktan ako sa pagmamakaawa ko.

“When you love a woman

You tell her, that she’s really wanted

When you love a woman you tell her that she’s the one

‘Cuz she needs somebody

To tell her that it’s gonna last forever

So tell me have you ever really

Really, really ever loved a woman?”

No girl can ever replace her. Kahit na anong mangyari, alam kong sa kanya babalik ang damdamin ko. At wala akong pakialam kung pipiglas siya at masasaktan ako. I’m gonna get her again. I’m going to make her mine, again. Wala akong pakealam kung masasaktan niya ako, tatanggapin ko ang lahat ng pasakit niya sa akin.

Tumayo ako at ininom ang alak.

“Alis na ako.” Sabi ko sa babaeng nasa tabi ko.

Napawi ang ngisi niya. “Huh? Sayaw muna tayo, bago ka umalis. Tsaka maaga pa, ah?”

Umiling ako at tinalikuran siya.

“Are you gay?” Mariin niyang tanong.

Nag igting ang bagang ko sa tanong niya. Nilingon ko siya.

“I’m married, miss Myers.”

“Oh!”

Yes. Married sa isang baliw na babae. Nararamdaman ko na ang kalmot niya sa balat ko, pinaplano ko pa lang na bilhin ang lupa nila napapangiti na ako. I’m sure magagalit iyon. Uusok ang ilong noon sa akin at talagang masasaktan ako. Pero bakit natutuwa ako? Bakit tumitindig ang balahibo ko tuwing naiisip na ganun? Pinipiga at nag iinit ang puso ko, bakit? Siguro dahil alam ko na kahit anong gawin niyang pantataboy sa akin, hindi ako aalis hanggang di niya ako mapatawad, hanggang di siya bumigay ulit. Yes, I have been a jerk. But this jerk is going to kill for your love… I want you to love me back again. At sisiguraduhin kong sa oras na mangyari iyon, hindi kana makakawala pa ulit. I’m gonna stay even if you want me to leave.

Kinakabahan na ako. Patungo pa lang kami sa bahay nila kasama si lola, Tita Lina at Tito Thomas ay sobra sobra na ang kaba ko. Ito ang unang pagkakataon na magkakaharap ulit ang pamilya naming dalawa.

“Chill, Hector. Mamamanhikan pa lang tayo. Hindi pa kayo ikakasal.” Tumatawa si Tita Lina.

Nilingon ni lola si Tita. Kita ko ang pagtataka sa mga mata ni Lola. May gusto siyang sabihin pero di niya ginawa. Imbes ay bumaling siya sakin. Ngumisi ako.

“Tingin mo nandoon silang lahat?”

“Opo. Lagi silang nandoon. Iyong mama at papa niya, tiyahin, tiyuhin, at ang lola niya. At nasabi rin po niyang umuwi ng Alegria ang kapatid niya at ang pinsan niya.”

Tumango si Lola at sinulyapan ulit si Tita Lina.

“Andito na tayo.” Sabi ni Mang Elias nang nasa tapat na kami ng bahay nina Chesca.

Huminga ako ng malalim. Ganun din ang narinig ko kay Tita Lina. Agad kong binuksan ang pintuan. Binuksan din ni lola ang kanyang pintuan. Ngumisi agad ako nang nakita ko si Chesca na nag aabang sa gate nila. Tumakbo siya patungo sa pintuan nila at nakita ko ang sumasayaw niyang buhok na umaalon sa bawat pag landas ng hangin.

“Andito na po sina Hector!” Sigaw niya at bumaling sakin.

Tinitigan ko siyang mabuti at kinagat ko ang labi ko. Naka dress siyang kulay pink na may mga bulaklak. She looked classic. Kitang kita ang kanyang collarbone at pati ang nipis ng kanyang braso. Bakit pakiramdam ko mababasag ang katawan niya sa oras na hagkan ko siya? Ilang beses ko na siyang niyakap pero bakit ganun parin ang iniisip ko?

Nakita niya ang paninitig ko sa kanya kaya inayos niya ang damit niya. Nilagay niya rin ang umaalong buhok niya sa harap ng collarbones para pagtakpan ang balat niyang kitang kita dahil sa damit niya. Nag taas ako ng kilay at ngumisi. Kinunot niya naman ang noo niya.

Bakit mo ipagkakait sa akin ang akin?

“Pasok po kayo.” Aniya nang nasa gate na si lola.

“Chesca!” Sabay yakap ni lola sa kanya.

Mahigpit iyong yakap ni lola. Kitang kita ko ang pagkakaipit ng katawan ni Chesca. Nag iwas agad ako ng tingin. Tangina, ano ito?

“Chesca!” Bati ni Tita Lina sabay yakap naman ng marahan sa kanya.

Bumukas ang pintuan ng bahay nila at bumungad ang mama ni Chesca. Mabilis niyang natagpuan si Tita Lina. Ngumisi ang kanyang mama kay Tita. Ngumisi din pabalik si Tita sa kanya.

“Pasok kayo.” Aniya.

“Halika na, Lina!” Sigaw ni lola at pumasok na sila sa loob kasama si Tito Thomas.

Ngumisi ako.

“Tara Hector.” Ani Chesca at hinila ako sa loob pero di ako nagpatianod. Imbes ay bumalik pa siya sa kinatatayuan ko dahil hindi niya ako mahila. “Bakit?”

Bumuntong hininga ako nang tinagilid niya ang ulo niya. “Ang ganda ganda mo talaga.”

Nanliit ang kanyang mga mata. “Ang manyak mo.”

Ngumuso ako. “Bakit manyak? E, sinabi kong maganda ka.”

“Ah! Ewan ko sayo, Dela Merced! Basta! Kita ko kanina yung paninitig mo sa katawan ko!”

“Ano ngayon? Akin yan, e. Di mo pwedeng ipagdamot kung anong akin.” Hinigit niya ako palapit sa kanya. “Pasyal muna tayo. Hayaan muna natin sila sa inyo.”

Nakita kong pumula ang pisngi niya. “Ha? Saan naman tayo?”

“Ewan ko? Mangangabayo?” Humalakhak siya.

“Mangangabayo? Pero namamanhikan kayo!” Aniya.

“Babalik din naman tayo.” Sabi ko. “Please.”

Tumingin siya sa bahay nila pabalik sa akin. Dahan dahan siyang tumango at ngumisi.

“Mang Elias, pakihatid po samin sa Rancho.” Sabi ko at sumunod si Mang Elias.

Magkahawak kamay kami buong byahe patungong Rancho. Hindi ako mapakali at panay ang laro ko sa kamay niya. Hindi ako makapaniwalang magkakatotoo na kaming dalawa. Na sawakas ay maikukulong ko na siya sa bisig ko gabi gabi. Na araw araw ko ng makikita ang masaya niyang mukha. Na araw araw niya akong tatarayan at araw araw ko rin siyang susuyuin hanggang sa bumigay siya.

“Isang kabayo lang, Hector?” Angal niya nang nakita si Abbadon.

“Syempre! Hindi tayo magkakarera ngayon, Chesca. Mamamasyal tayo!” Giit ko.

Ngumuso siya at humalukipkip. Kinindatan ko naman ngunit inirapan lang ako ng maarteng ito. Tumawa ako ng sumakay siya kay Abbadon. Hinawi niya ang kanyang palda kaya kitang kita ang binti niya dahil sa pag angat nito. Tinaas ko ang kilay ko at pinagmasdan siyang mabuti.

“Sakay na!” Aniya.

Ako pa talaga ang sasakay, huh? That’s my girl! Humagalpak ako sa tawa at sumakay na sa likod niya.

“Alright!” Inayos ko ang sarili ko sa likod niya.

Kinagat ko ang labi ko nang nakita ko ang likod niyang may nakatattoo’ng pangalan ko. May pangalan ko talaga kaya walang duda na akin siya. Nanginig ang sistema ko nang dahandahan kong pinulupot ang braso ko sa kanya.

“HECTOR!” Sigaw niya.

“Ano? Kakapit ako, baka mahulog, e!” Di ko mapigilan ang pagtawa.

“Okay f-fine!”

Mas lalo kong kinagat ang labi ko nang naramdaman ko kung gaano siya kaliit. She is tall, alright. But her waist is really small. Pakiramdam ko pag di ako mag iingat ay mapipiga ko siya.

“Hold on tight, then.” Aniya at sinimulan ang pangangabayo kay Abbadon.

Mabilis na siya kung mangabayo ngayon. Fierce and strong lady. Sumabog sa mukha ko ang buhok niya. Tumawa ako sa bango at sa lambot nito. Hinawi ko iyon at nilagay sa kabilang leeg niya ang mga buhok. Ibinaon ko naman ang mukha ko sa kanyang leeg at unti-unting hinalikan ito.

“Holy shit, Hector! Don’t you dare do that to me! Nangangabayo ako!”

Humalakhak lang ako.

“Mahuhulog tayong dalawa!” Sigaw niyang nag papanic na.

“I really like it when you’re frustrated, Chesca. Marami akong gusto, yung pagtataray, yung pagseselos, yung pagiging galit mo at higit sa lahat ang paglalambing mo.” Bulong ko sa tainga niya.

Hinalikan ko ang tainga niya nang dumaan kami sa maisan. Tumagilid ang kanyang ulo sa kiliti. Humalakhak ako at kinagat ang kanyang tainga.

“Freaking.. shi-“

“Shhh… Yung mura mo nakakapang akit. Sige ka, ipapatigil ko ito tapos aangkinin kita ngayon, dito.”

“Hector!” Sigaw niya habang hinahaplos ko ang tiyan niya pababa pataas habang hinahalikan siya.

Hinaplos ko pataas sa dibdib niya at pinaglandas ko ang kamay ko sa mga parteng alam kong mag iinit siya.

“Hector~” Kinagat ko ang labi ko nang narinig ko ang pag ungol niya. Lalo na nang nakita kong pumikit na siya at hindi na ininda ang dinadaanan naming dalawa.

Binawi ko sa kanya ang lubid at hinila ko ito para tumigil si Abbadon sa pagtakbo. Unti unting tumigil ang kabayo. Agad akong bumaba para saluhin ang kanyang pagbaba. Kinulong ko siya sa bisig ko at sinimulan ko ang pagsisiil ng halik sa kanya habang nawawala kaming dalawa sa lawak ng kagubatan malapit sa ilong patungong Tinago.

“Mahal na mahal kita, Chesca. At akin ka! Wala akong pakealam kung mawasak ako pag nagdesisyon kang ayaw mo na sakin.” Bulong ko habang mabilis na hinawi ang kanyang panty.

Pumipikit na siya at nakaawang ang bibig niya. Damn it! We will really end the war! Aangkinin ko siya at ito ang solusyon sa lahat, sa alitan, sa agawan, at sa naghuhuramentado kong puso.